Über uns
kerbred78
Kerbred 1978

     Ich waaß genaa, ehr liewe Leit,
      es wor vorsjohr um die Zeit,
      do bin ich verzweifelt dorch Zimmern gerennt,
      ich heb moi Heimat nicht mehr erkennt,
      es wor doch August, es wor doch die Zeit,
      normalerweise wär Kerb doch heit!
      Doch vorsjohr in Zimmern do gab´s koa Kerb,
      die Kerbborschte worn anscheinend merb
      un häwwe, was mer kaum hätt gedacht,
      gar nix uff die Boa gebracht.

      Nur im Vorort Schlackehause,
      iwwer die Bahnschiene do drauße,
      hewwe oa poar Leit driwwer nochgedacht
      un ehr eigen Kerb schnell uff gemacht.
      Des brauche se desjohr nit zu mache,
      mer hewwe wirrer Kerb! Es wär ja zum lache
      wenn mer all wärn abgeschlafft
      un aach desjohr die Kerb hänn abgeschafft.

      So ruf ich eich zu: Willkomme jetzt
      Zu unserer Kerb, dem Zimmner Fest!
      Ehr vun de Blöck, ehr vun Schlackehause,
      ehr Leit vum Herrnsee do dedrauße,
      ehr Leit vum Hemdshof, ehr vum Viechtrieb all,
      un ehr aus de Gäiend vum Ochsestall,
      singt mit de Kapell’ jetzt laut und deutlich so:
      „Die Zimmner Kerb is wirrer do!“

      So, jetzt halt eier Mailer,
      ich mache mit de Kerbred weirrer,
      ich will eich mol korz do soue
      was sich hat alles zugetroue.

      In unserm Zimmern gibt es Leit,
      die – ob´s regnet orrer schneit –
      laafe mit ehrm Wanderverein
      in de Odenwald hinein,
      drum wer´n se aach, was jeder kennt.
      Die Moosropper bei uns genennt.
      Un damit sie beim Marschiern
      Aach koan Hunger nit verspiern,
      hot man klug daran gedacht,
      un a Kochmannschaft uffgemacht,
      die dann bei de Laaferei
      sorgen für die Esserei.

      Un es wor vorig Johr passiert,
      do ist der Verein an de Bergstroß marschiert,
      do is die Kochmannschaft an dem Moie
      au gerickt um vor´s Esse zu soie.
      Sie hatte gesetzt mit viel Elan
      Nudel un Gulasch uff de Speiseplan
      Un wollte des mit veel gute Wille
      Am Auerbacher Scheßje zum Koche dann bringe.
      Doch uff halbem Weg, do hewwe se gemerkt,
      dass se sich zwar mit Nudel hann oigedeckt,
      jedoch vum Kocheifer besesse,
      de Gulasch hann dahoam vergesse.
      Gott sei Dank hewwe se´s noch gemerkt,
      sie hewwe ehn goholt und es hot gut geschmeckt.

      Doch als Moral, des merkt ehr eich:
      ZuGulasch mit Nudeln geheer halt aach Fleisch.

      Oan Wirt vun Zimmern, es is nit zu verachte,
      verkaaft nit nur Bier, er tut auch schlachte,
      un macht doraus oa gut Hausmacher Worscht,
      sou wird mer bei ihm satt und stillt aach soin Dorscht.
      Doch um die Worscht zu fabrizieren,
      muß mer erst die Sai vun Dieburg beifiehrn,
      was mit oam Lastwage passiert,
      wie Mer´s ja des öftern sieht.

      Doch stellt eich vor, ehr wärt sou oa Sau
      Uffem LKW un ehr wisst nit genau,
      wou mer eich heschafft, was mer eich tut,
      sagt mol selbst: fiehlt ehr eich do gut?
      Tät ehr nit, statt im LKW rimzustaih,
      liewer in eiern Stall wirrer gaih,
      eier gestampte Kartoffel esse, de Borrem uffwuhle,
      un ab un zu im Mist mol suhle,
      wie´s halt sou oa Sau mol tut,
      denn des macht ehr Spaß, do fiehlt se sich gut.

      Des dacht wohl aach die zwo Sai,
      die uffen LKW fuhre noch Zimmern enoi,
      um näwe derer Wertschaft in aaner Zimmner Stroße
      zu kiege es Lewenslicht ausgeblose.
      Doch kaum stand de LKW vor derer Kneipe,
      do wollte die Sai schoint´s nit mehr bleiwe,
      sie hatte `was gegen ehr Verarbeitung zu Worscht
      un ginge in de Darmstädter Stroße dorch,
      un de Wert rennt hinnerher
      als ob er schneller wie oan Fuchs noch wär.

      Un die Moral, merkts eich genau,
      es merkt selbst die dümmste Sau
      wann mer´se will zur Schlachtbank fiehrn,
      um aus ehr worscht zu fabriziern.

      Woinachte is oa besinnlich Zeit
      Un noch veel schöner wann´s aach schneit,
      iwwerhaupt der Beschertag is sou schäi,
      mer bleibt dehoam, dut nit fort gäi,
      un die Kinner warte schon seit moiends bestimmt,
      bis owends, dass es Christkindche kimmt.

      Un vorsjohr am Beschertag isses passiert,
      do sin Christkindchen dorch Zimmern spaziert,
      jedoch vun oaner ganz komische Rasse –
      Ferrervieh lief do durch die Gasse,
      Truthähn wern´se bei uns genennt –
      In Italien man des Viehzeich als „tacchino“ kennt.
      Drauß vum Waldrand hat mer se uns geschickt,
      mer hat´se – im Kofferraum zammegedrickt –
      in oam Mercedes nach Zimmern gebracht,
      de Kofferraum do uffgemacht,
      dann liefe se dorch die Stroße nun hin,
      bis se vun de Zimmner gefange worn sin.

      Un die Moral: bedenkt es gut,
      ob ehr eich oan Weihnachtsbrote kaafe tut,
      vielleicht kumme wirrer vun ungefähr
      drauße vum Waldrand die Truthähn her.

      Druwwe in de Wertschaft vun de Kaisers-Anna,
      do is was passiert, des wor noch nie da,
      do kam die Polizei un wollt oan hole,
      de durch Zimmern wor gelaafe mit oaner Pistole –
      un werklich, kurz vorher kam dieser eroi –
      er wird wohl uffem Klo noch soi.

      Die zwo Poliziste sin uffs Pissoir gestermt,
      den Kerl geschnappt un ehm die Pistole entwendt.

      Un jetzt frogt ehr mich: Wer wor des gewäse?
      Wor´s oan Bandit, oan Ganove, oan Beese?
      Orrer wor´s, was mer ja gar viel liest,
      oam End sogar en Terrorist?

      Ich konn eich beruhige, vun denne koa Spur,
      die Sach, die wor ja harmloserner,
      un mit dem Revolver, den er tat besitze,
      konnt mer aach groad Wasser spritze.

      Un die Moral: es is halt schlimm,
      fuchtelst du mit ´ner Pistole ´rim,
      un selbst uffem Wertschaftsklo gonz hinne
      kann dich das Auge des Gesetzes finne.
      Un willst du uffem Klo doi Ruh,
      Nimm koa Pistole mit dazu.

      Un dann wor do noch oan Fall
      mi´m Turnveroin soiner Tennishall.
      Do hat jemand die Hall benutzt,
      indem er sie hat leicht beschmutzt,
      was dann, wie´s do lag, noch zum Dank
      verbreite tat aach noch Gestank.

      Un die Moral, die sollt ehr wisse,
      es wird nit in die Hall gemoacht,
      weil sonst beim Tennisspeele man
      leicht dodriwwer stolpern kann,
      was ja, wie ehr alle wisst,
      dem speele dann abträglich ist.

      Auf dem Jahrmarkt der Vereine
      Trafe Große sich und Kleine,
      um mol de Alltag zu vergesse,
      was zu trinke, was zu esse.
      Un wann mer halt so trinkt un isst
      Un die Zeit dabei vergisst,
      kann es schun mol passiern
      das zuveel tut durch die Kehl marschiern,
      un dann wert man vun dem Alkohol
      mit de Zeit so langsam voll,
      was dann aach noch Schwierigkeite
      uffem Hoamweg konn bereite.

      So isses dann bei oam gewäse,
      - in de Zeitung wor´s zu läse –
      der, vum Alkohol verwirrt
      sich anschoinend hat verirrt,
      un sich, statt uff de Stroß zu bleiwe
      zwische zwo Hauswenn tat verkeile,
      so dass unser Feierwehr
      hat´s dann in de Nacht noch schwer
      den Borscht do wirrer raus zu krigge
      ohne die Hauswänd zu verricke.

      Un die Moral, dir tut eich merke:
      Meidet nachts die dunkle Ecke,
      laaft uff de Hauptstroß, do is Licht,
      dann passiert eich dieses nicht.

      Ich bericht´ eich jetzt vum letzte Fall,
      als die Zigarette worn gewäse all,
      so was macht oam dann Verdruß,
      wann mer owends nochmol auße muß.
      Doch der Verdruß wird oigeschrenkt,
      wann oan Automat grad newem Hoftor hengt,
      so dass mer nit weit braucht zu laafe,
      um sich oa Päckche oizukaafe.
      Doch wann mer dann noch drauße gäit,
      un die Hausteer hinner oam zuschläigt,
      un die Schlissel liegen drinn uffem Tisch,
      dann wird die Sach schon ärgerlich.
      Doch glücklicherweise fellt oam do oi,
      mer konn doch iwwer de Balkon enoi,
      mer muß blouß, um des fertigzubringe,
      uff oan Boam nuffsteige un sich niwwerzuschwinge.
      Doch wann dann, während mer des macht,
      beim niwwerschwinge der Ast abkracht,
      un mer nunnerfellt un es Boa sich bricht,
      is des mehr als ärgerlich.

      Un die Moral vun der Geschicht,
      schwingt Eich vun de Bäume nicht!
      Un die Kapell speelt mit Trara
      „Tarzan ist wieder da“.

      Ach was kann man noch all soue,
      was sich noch hat zugetroue.
      Ewwer Schluß muß aach mol soi,
      jetzt geiht´s in de Kaiserhof enoi,
      un Zimmern feiert wie schon so veele Johr
      die Zimmner Kerb – des is doch klor!